Aflevering 3!
Opdracht 1: De Treinopdracht
De spoorlijn tussen Victor Harbour en Mount Barker op de Fleurieu Peninsula ten zuiden van Adelaide is niet meer in gebruik. Dat wil zeggen: een groep enthousiastelingen houdt vrijwillig de spoorlijn in stand om er op zon- en feestdagen tochtjes met een stoomtrein op te maken. Ze noemen de trein daar ‘cockle train’ omdat de spoorlijn deels langs het strand loopt. Eind 19e eeuw zagen de passagiers – behalve het spectaculaire uitzicht – de vissers op het strand naar kokkels (schelpdiertjes) vissen en noemden de trein dus kokkeltrein.
De opdracht met de stoomtrein is een spel dat is gebaseerd op het oeroude ringsteken met paarden… maar dan zonder ringen en zonder paarden. Het rijtuig met paard is vervangen door een oude stoomtrein. De ringen zijn vervangen door postzakken die door drie van de kandidaten langs het spoor worden opgehangen. De overige kandidaten moeten de postzakken vanuit de rijdende stoomtrein aan een stok rijgen. Dat levert € 1000,- per zak op.
De drie die de postzakken ophangen weten niet dat uiteindelijk niet alle postzakken ‘gestoken’ moeten worden. Sommige zakken zijn namelijk ‘bommetjes’ en dat kost de groep € 2000,- per zak. Bovendien moeten de rugzakken van Victoria en Yvonne worden opgehangen (die zijn na de grotopdracht in de vorige aflevering jammerlijk achtergebleven). Dat levert geen geld op, maar mochten die rugzakken gepakt worden, dan is dat wel zo prettig voor Victoria en Yvonne.
De postzakken hebben labels met daarop plaatsnamen van dorpjes in de buurt van de spoorlijn (Middleton, Sandergrove, Currency Creek etc.) Aan de hand van die plaatsnamen weten de twee stokers in de stoomlocomotief precies welke postzakken bommetjes zijn en welke niet. Zij kunnen bellen met de drie die de postzakken ophangen om na te vragen waar de zakken precies hangen.
Drie kandidaten zitten in de wagon die achter de locomotief hangt. Zij moeten de zakken aan een stok rijgen. De twee in de locomotief vertellen welke ze moeten pakken en welke ze moeten laten hangen. Door het lawaai van de trein is het nogal lastig communiceren. Helemaal omdat er in de wagon geen telefoon is...
De drie ‘vrienden’ Jim, Yvon en Sander stappen in een oude Dodge (Amerikaanse auto) zonder rubber banden maar met ‘trein-wielen’ zodat hij op het spoor kan rijden. Omdat ze niet goed hebben opgelet, ontdekken ze pas na een tijdje dat er speciale beugels in de auto liggen, waarmee de rugzakken opgehangen kunnen worden. Die beugels maken het ‘ringsteken’ een stuk gemakkelijker. Het gevolg hiervan is dat de eerste paar postzakken niet echt handig worden opgehangen. Bovendien houden ze niet bij wáár ze wélke postzak ophangen. Pas als ze daarover gebeld worden door de twee in de locomotief, beseffen ze dat dat belangrijke informatie is. De aanwezigheid van een telefoon in de oude auto zorgt sowieso voor onrust.
De ‘stokers’ in de locomotief zijn Marc-Marie en Lottie. (Lottie zat eigenlijk in de wagon, maar vervangt Roeland die te ziek is om mee te doen.) In de cabine van de locomotief vinden zij een lijstje met daarop plaatsnamen met bedragen erachter. Sommige plaatsnamen hebben een + € 1000,-. Andere hebben een - € 2000,- (een bommetje dus). Via een door henzelf bedacht systeem (de stoomfluit van de trein) geven ze aan de drie anderen in de wagon door welke rugzakken moeten worden gepakt en of ze links, dan wel rechts van het spoor hangen. Marc-Marie en Lottie vergeten spontaan welk communicatiesysteem er was bedacht.
De ‘collega’s’ zitten in de wagon. Het zijn Isabelle, Victoria en Yvonne en zij hoeven alleen maar met een stok uit de wagon te hangen en de tassen binnen te halen. Dit gaat niet goed; ze pakken welgeteld één rugzak, maar die levert geen geld op.
Afvallers/Terugkomers:
Roeland
Opdracht 2: de Filmpjes
De Dutch Community Centre ligt aan de noordkant van Adelaide. De leden zijn vooral mensen die in de jaren vijftig en zestig naar Australië zijn geëmigreerd. De gemiddelde leeftijd is dan ook 65+. Dat betekent niet dat het daar geen gezellige boel is. Je kunt er nog ouderwets biljarten (met drie ballen), terwijl een foto van koningin Beatrix, Sint en Piet en de Miss Dutch Beauty Queen op je neerkijken. Er is ook een draaiorgel genaamd: ‘Het Ferneukertje’, maar waarom dat zo heet weet niemand te vertellen. Op vantevoren vastgestelde avonden kun je er klaverjassen, klompendansen en zo nu en dan is er live accordeonmuziek. Als je er op bezoek gaat, let dan wel op je woorden, want sommige termen die in Nederland tegenwoordig heel gewoon zijn, klinken de vaste bezoekers van de Dutch Community Centre nogal brutaal in de oren…
In Nederland zijn de molkandidaten dit jaar bekende mensen. Wie kent Marc-Marie Huijbregts niet? En met miljoenen kijkers per dag, is Victoria Koblenko ook zeer beroemd. In Adelaide echter, wonen duizenden Nederlanders die ons land tientallen jaren geleden hebben ingeruild voor de Australische zon en ruimte. Zij hebben geen idee wie Marc-Marie en Victoria zijn.
Vandaar dat het aloude tv-spelletje ‘Wie van de drie’ (ook Avro) zeer geschikt is om met de lokale Nederlanders in Adelaide te spelen. De bekende Nederlanders zijn dit keer echter de kandidaten en in plaats van Kees Brusse, Albert Mol, Sonja Barend en Martine Bijl, bestaat het panel uit onbekende mensen. Wie is de échte cabaretier? En wie is de échte soap-actrice?
Lottie, Victoria en Isabelle doen alledrie alsof ze Victoria zijn. Twee van de vier panelleden trappen erin en de groep verdient € 2000,-. Marc-Marie, Sander en Jim doen alledrie alsof ze Marc-Marie zijn en leiden drie van de vier panelleden om de tuin: weer € 3000,- erbij.
Als extraatje wordt er een grote doos het podium van ‘Wie van de drie’ opgeschoven. Vroeger was de ‘Mystery Guest’ een onderdeel van de ‘Showbizzquiz van Ron Brandsteder en ook nu zit er een mysterieuze gast in de doos. Yvonne en Yvon mogen raden wie er in de doos zit. Daarmee kunnen ze € 2.500,- verdienen, maar elke naam die genoemd wordt kost € 500,-. Behalve als het de goede naam is natuurlijk en dat gebeurt ook. Yvon noemt eerst Brad Pitt, maar al snel blijkt dat er een lange, blonde Hollander in de doos zit. Een oude bekende: € 2000,- verdiend.
Foto's :
